Op 25 oktober 2001 overleed oud-wielerkampioen Roger De Neef te Lokeren. Op de uitvaartplechtigheid vormde een groepje veteranen-parachutisten de erehaag. Oud-parachutisten die een erehaag vormen voor een ex-wielerkampioen? Inderdaad: het waren vroegere strijdmakkers van Roger , die tijdens de oorlog 1940-45 als vrijwilliger dienst nam bij de Belgische parachutisteneenheid. Hierna volgt het verhaal van een episode uit Roger's rijkgevuld leven, dat bij vele wielerliefhebbers waarschijnlijk totaal onbekend is.
Tijdens de "kleine mobilisatie" van 1938 werd Roger wederopgeroepen. Begin 1940 bleef hij als 35-jarige voorlopig buiten de wederopgeroepenen en verkreeg de toelating om een tournée in Argentinië af te werken: de 6-daagse van Buenos Aires,gevolgd door een aantal weg - en baanwedstrijden. Bij het einde van het Argentijnse avontuur liep eveneens het nieuws binnen dat Duitsland België , Nederland en Luxemburg was binnengevallen. Op het Belgisch Consulaat te Buenos Aires kreeg hij te horen dat er voorlopig geen enkele mogelijkheid bestond om terug te keren naar België. Het groepje renners waartoe Roger behoorde kwam dan aan de kost via allerlei karweien, gecombineerd met eigen organisaties van pistewedstrijden waarbij de renners "op recette " reden. In januari 1941 komt de melding van het Consulaat dat Roger De Neef onder de wapens wordt geroepen en in februari 1941 behoort hij tot de eerste groep vrijwilligers die via de Canadese legerkampen Cornwall ( Ontario ) en La Joliette ( Quebec) hun elementaire opleiding begonnen met als doel hun vaderland te redden. Op 12 juni 1941 verlaat de eerste lichting Belgen w.o. Roger De Neef en zijn commandant Kapitein Blondeel, het legerkamp La Joliette en vertrekt per schip naar Groot-Britannië. Het konvooi meert aan te Greenock bij Glasgow. Vervolgens worden zij ontvangen in de kazerne van Malvern, waar ze hun training als gevechtseenheid verder zetten. In november 1941 komt er een belangrijke beslissing vanwege de hogere legeroverheid: elke gevechtseenheid dient een aantal manschappen te leveren die op vrijwillge basis onderworpen zullen worden aan een " speciale opleiding" en daarna naar de bezette landen zullen gezonden worden om er "bijzondere opdrachten" uit te voeren. Deze speciale opleiding omvatte een parachutetraining zoals later bleek. Op 20 april 1942 vormt een ploeg van 20 man - w.o. Roger de Neef en zijn Compagniecommandant Kapt. Blondeel - de derde groep vrijwilligers die zich waagt aan het behalen van een parachutistenbrevet. De poging wordt succesvol afgerond en de 20 kandidaten worden allen gebrevetteerd op 2 mei 1942 te Dunham House, Altringham - Ringway. De Britse Majoor Edwards, commandant van de parachutageschool , schrijft in zijn rapport o.a. over Roger: " A big man in manner as well as size . Fit and Keen; Five descents, first class for Lance Corporal De Neef ". Een fors man dus, zowel in zijn manier van doen als in zijn omvang , fit en wilskrachtig, 5 sprongen, 1° klas.
Roger De Neef behaalde dus op de niet meer zo jonge leeftijd van 37 jaar zijn brevet als parachutist na vijf sprongen en was meteen één van de oudste gebrevetteerden. De eerste sprong geschiedde op 30 april 1942 om 8.00 u. 's morgens vanuit een Whitley-vliegtuig op 800 voet hoogte en bij goede zichtbaarheid. Er werd gesprongen in groepjes van twee. Diezelfde dag deed hij zijn 2° sprong om 11.30 u. Op 1 mei stonden alweer twee sprongen op het programma: ééntje bij dag om 14.30 u. in groepjes van vijf en ééntje bij nacht om 23.00 u. vanuit een ballon bij maneschijn. Op 2 mei volgt tenslotte de ultieme sprong voor het behalen van het brevet. Om 11.00 u. wordt er gesprongen in ploegen van tien man met hun materiaalcontainers bij een windsnelheid van 10 - 15 miles per uur. Diezelfde Majoor Edwards vermeldt verder nog in zijn verslag dat het de beste groep Belgen was die hij tot op dat moment had ontvangen. Het totale succes van deze groep waartoe Roger behoort, neemt de laatste aarzelingen van de regeringsverantwoordelijken weg en de oprichting van een Belgische Parachutistencompagnie wordt een zekerheid. Op 2 juni 1942 verlaat de Compagnie Malvern om zich te vestigen in het nieuwe troepenkwartier van Friz Hill in Warwickshire. De Belgische parachutisten trainen dan in 1942 en 1943 verder in de Britse scholen om de technieken van elitesoldaat onder de knie te krijgen. Roger's Kapitein van het eerste uur - Kpt. Blondeel - is ondertussen bevelhebber geworden van de eenheid en Roger weet zich op te werken tot sergeant.
Het jaar 1944 brengt een belangrijke wijziging mee in de eenheid: zij wordt op 4 februari 1944 opgenomen in de S.A.S-brigade ( Special Air Service ) en verhuist op 15 februari naar Loudon Castle in de omgeving van Galston ( Schotland). De mannen verwerken er de S.A.S-technieken voor hun toekomstige taak in beperkte en afgezonderde ploegen ( squads) . Ze leren er een wagen, moto, trein besturen, bekwamen zich verder in de oriëntering met kompas, kaart of sterren, vergroten hun kennis op gebied van explosieven, coderen etc... Als onderofficier neemt Roger elke week deel aan manoeuvers in Schotland. Elke oefening begint met een nachtsprong. de Belgen worden operationeel en vanaf juli 1944 ingezet bij verscheidene operaties boven bezet Frankrijk. Vanaf 16 augustus 1944 neemt de eenheid deel aan de bevrijding van België. Sergeant Roger De Neef wordt ingezet bij de operatie onder de codenaam NOAH II . Kapitein Blondeel zal eveneens deelnemen en kiest Roger uit in zijn ploeg samen met 5 anderen: sgt. D'oultremont, sgt. Van Broekhuizen, kpl. Van Hazendonck en de sdt. Bernard en Gretry.
Op de vliegbasis van Fairford in Engeland stijgt op 28 augustus 1944 om 22.30 u. een Halifax-toetsel op met aan boord onze 7 bovengenoemde parachutisten, doel : een droppingzone in de Belgische Ardennen ten oosten van de weg Rienne - Vencimont, aan de rand van het bos Bois de Chêne.De ervaren Britse piloot , die met zijn bemanning reeds verscheidene nachtbombardementen op Duitsland achter de rug heeft, loodst onze mannen veilig over de Noordzee en zet, eenmaal de kuststrook voorbij , koers richting Ardennen. De nacht is pikdonker, wat het verassingseffect ten goede zal komen.De piloot merkt vrij vlug de afgesproken lichtseinen op boven de aangeduide droppingzone en weet dat hij nu goed zit. Hij maakt een tweede overvlucht en op 29 augustus 1944, om 2.35 u komt de verlossende "Green on Go" voor Roger en de anderen. Als 2° van zeven, na zijn Kpt. , laat Sgt. De Neef zich met zijn materiaal door het sprongluik van de logge Halifax glijden. Hij maakt een uitstekende landing, wat niet kon gezegd worden van zijn makkers D'oultremont en Gretry: zij kwetsten zich bij de landing.
Onder de mannen van het ontvangstcomité bevond zich een zekere Portal. Deze man benaderde na enige tijd Roger en zei hem " ik ken u, vanwaar komt gij ?" " Vanuit Canada " antwoordde Roger met een ferm Vlaams accent. "Hmm , zei portal , dat geloof ik niet; Doet gij niet aan sport" , " Kent gij iets van wielrennen " vroeg Roger op zijn beurt, " Ja, dat is het zei Portal, jij bent één van die zesdaagse -renners, niet, ?" , " Juist, antwoordde Roger, maar daar gaan we het hier nu niet over hebben, we zijn hier voor andere zaken". Onze para's moesten de plaatselijke weerstanders verder begeleiden en opleiden . Begin september 1944 verblijft Roger te Comogne, in een kamp van het Geheim Leger, zone V, sektor5, groep B4 in het "Bois des Renards" tussen Focant en Lavaux-St-Anne, waar hij een gekwetste collega-parachutist en eveneens sportman ( bokser Urbain Deprez ) naar een veilige plaats diende te loodsen ter verdere verzorging.
In de nacht van 4 op 5 september 1944 haalt Sergeant De Neef met zijn squad en dat van Sergeant Ratinckx een huzarenstukje uit: omstreeks 23.00 u. leggen zij een hinderlaag op het kruispunt van de wegen van Gedinne en Wellin naar Patignies in het bos van Bièvre. 15' later loopt de vijand in de val en onze S.A.S-ers trekken zich nog geen tien minuten later terug met een verbluffend resultaat: 24 Duitsers gedood, 12 gewond, 1pantservoertuig en 1 vrachtwagen vernield en bovendien een vrachtwagen met 10 ton munitie opgeblazen . Deze aktie leverde Roger ontegensprekelijk heel wat erkenning op en werd hiervoor later persoonlijk onderscheiden door Koning Boudewijn.
Roger verbleef verder in de Ardennen tot half september en kweet zich verder van zijn opgedragen taken. Aangezien België eind september 1944 praktisch volledig bevrijd was, verliep de anwerving en selektie van nieuwe kandidaat-parachutisten vrij snel. Korpsoverste Kpt. Blondeel duidt hierbij Sgt. Roger de Neef, samen met de luitenanten Van Cauwelaert en Slosse en de Britse instructeur Sgt. Berti Woodin aan om vanaf eind september als instructeur te fungeren voor de tweede groep oorlogsvrijwilligers. De kazerne Twee Leeuwen in Tervuren wordt zijn nieuwe thuisbasis. Hij kan nu ook regelmatig, na meer dan vier jaar afwezigheid, zijn gezin en familie te Lokeren opzoeken.
De mannen die Roger onder zijn hoede had, worden nadien nog ingezet bij krijgsverrichtingen in de Ardennen, Nederland en Duitsland. Roger beleefde het krijgsgewoel vanaf oktober 1944 slechts op afstand omwille van zijn nieuwe taak als instructeur. Zo klopt dus ook de stelling niet die men steeds terugvindt in vele naslagwerken, nl. dat hij als parachutist in het Amerikaans leger deelnam aan de Slag om de Arrdennen: nonsens! Als Nazi-Duitsland op 8 mei 1945 kapituleert eindigen de krijgsverrichtingen in Europa. In de loop van 1945 worden de oudsten onder onze para's - waartoe Roger bijhoort - gedemobiliseerd en keren terug naar het burgerleven. Voor Roger betekent dit ( weliswaar na een kortstondige poging tot wederoptreden ) het einde van zijn wielerloopbaan. Na de oorlog is hij nog regelmatig te zien op bijeenkomsten en plechtigheden van zijn ex-strijdmakkers parachutisten; Begin 1999 werd Roger enkele weken opgenomen in een hospitaal te Lokeren wegens een hartaanval. Tijdens zijn verblijf aldaar had hij zijn zoon Kilian laten weten nog eens graag " de kolonel" te willen ontmoeten gezien dit reeds enkele jaren geleden was. Van in Canada in 1941 tot in de Ardennen 1944 hadden zij immers samen alle - diepe watertjes - doorzwommen om hun doel te bereiken. Het voorstel werd ingewilligd en Kol. Blondeel bracht Roger nog een bezoek in de zomer van 1999.Bij zijn aankomst barstte Roger in tranen uit, om vervolgens de oorlogsherinneringen op te halen. Het was de laatste keer dat ze elkaar zagen... Kolonel Blondeel , stichter en eerste bevelhebber van de Belgische Parachutisteneenheid, overleed in een ziekenhuis te Brussel op 23 mei 2000 op 94-jarige leeftijd. Roger De Neef, op dat moment de oudste overlevende Belgische parachutistenveteraan uit WO II, deed zijn laatste sprong op 25 oktober 2001 op 96-jarige leeftijd. Als wielerliefhebber-verzamelaar en zelf oudgediende van het 1° Bn. Para te Diest ( 11° Cie, 1° pl, 1976-77) vond ik het mijn plicht om deze episode uit het leven Roger De Neef te belichten.
Tijdens de "kleine mobilisatie" van 1938 werd Roger wederopgeroepen. Begin 1940 bleef hij als 35-jarige voorlopig buiten de wederopgeroepenen en verkreeg de toelating om een tournée in Argentinië af te werken: de 6-daagse van Buenos Aires,gevolgd door een aantal weg - en baanwedstrijden. Bij het einde van het Argentijnse avontuur liep eveneens het nieuws binnen dat Duitsland België , Nederland en Luxemburg was binnengevallen. Op het Belgisch Consulaat te Buenos Aires kreeg hij te horen dat er voorlopig geen enkele mogelijkheid bestond om terug te keren naar België. Het groepje renners waartoe Roger behoorde kwam dan aan de kost via allerlei karweien, gecombineerd met eigen organisaties van pistewedstrijden waarbij de renners "op recette " reden. In januari 1941 komt de melding van het Consulaat dat Roger De Neef onder de wapens wordt geroepen en in februari 1941 behoort hij tot de eerste groep vrijwilligers die via de Canadese legerkampen Cornwall ( Ontario ) en La Joliette ( Quebec) hun elementaire opleiding begonnen met als doel hun vaderland te redden. Op 12 juni 1941 verlaat de eerste lichting Belgen w.o. Roger De Neef en zijn commandant Kapitein Blondeel, het legerkamp La Joliette en vertrekt per schip naar Groot-Britannië. Het konvooi meert aan te Greenock bij Glasgow. Vervolgens worden zij ontvangen in de kazerne van Malvern, waar ze hun training als gevechtseenheid verder zetten. In november 1941 komt er een belangrijke beslissing vanwege de hogere legeroverheid: elke gevechtseenheid dient een aantal manschappen te leveren die op vrijwillge basis onderworpen zullen worden aan een " speciale opleiding" en daarna naar de bezette landen zullen gezonden worden om er "bijzondere opdrachten" uit te voeren. Deze speciale opleiding omvatte een parachutetraining zoals later bleek. Op 20 april 1942 vormt een ploeg van 20 man - w.o. Roger de Neef en zijn Compagniecommandant Kapt. Blondeel - de derde groep vrijwilligers die zich waagt aan het behalen van een parachutistenbrevet. De poging wordt succesvol afgerond en de 20 kandidaten worden allen gebrevetteerd op 2 mei 1942 te Dunham House, Altringham - Ringway. De Britse Majoor Edwards, commandant van de parachutageschool , schrijft in zijn rapport o.a. over Roger: " A big man in manner as well as size . Fit and Keen; Five descents, first class for Lance Corporal De Neef ". Een fors man dus, zowel in zijn manier van doen als in zijn omvang , fit en wilskrachtig, 5 sprongen, 1° klas.
Roger De Neef behaalde dus op de niet meer zo jonge leeftijd van 37 jaar zijn brevet als parachutist na vijf sprongen en was meteen één van de oudste gebrevetteerden. De eerste sprong geschiedde op 30 april 1942 om 8.00 u. 's morgens vanuit een Whitley-vliegtuig op 800 voet hoogte en bij goede zichtbaarheid. Er werd gesprongen in groepjes van twee. Diezelfde dag deed hij zijn 2° sprong om 11.30 u. Op 1 mei stonden alweer twee sprongen op het programma: ééntje bij dag om 14.30 u. in groepjes van vijf en ééntje bij nacht om 23.00 u. vanuit een ballon bij maneschijn. Op 2 mei volgt tenslotte de ultieme sprong voor het behalen van het brevet. Om 11.00 u. wordt er gesprongen in ploegen van tien man met hun materiaalcontainers bij een windsnelheid van 10 - 15 miles per uur. Diezelfde Majoor Edwards vermeldt verder nog in zijn verslag dat het de beste groep Belgen was die hij tot op dat moment had ontvangen. Het totale succes van deze groep waartoe Roger behoort, neemt de laatste aarzelingen van de regeringsverantwoordelijken weg en de oprichting van een Belgische Parachutistencompagnie wordt een zekerheid. Op 2 juni 1942 verlaat de Compagnie Malvern om zich te vestigen in het nieuwe troepenkwartier van Friz Hill in Warwickshire. De Belgische parachutisten trainen dan in 1942 en 1943 verder in de Britse scholen om de technieken van elitesoldaat onder de knie te krijgen. Roger's Kapitein van het eerste uur - Kpt. Blondeel - is ondertussen bevelhebber geworden van de eenheid en Roger weet zich op te werken tot sergeant.
Het jaar 1944 brengt een belangrijke wijziging mee in de eenheid: zij wordt op 4 februari 1944 opgenomen in de S.A.S-brigade ( Special Air Service ) en verhuist op 15 februari naar Loudon Castle in de omgeving van Galston ( Schotland). De mannen verwerken er de S.A.S-technieken voor hun toekomstige taak in beperkte en afgezonderde ploegen ( squads) . Ze leren er een wagen, moto, trein besturen, bekwamen zich verder in de oriëntering met kompas, kaart of sterren, vergroten hun kennis op gebied van explosieven, coderen etc... Als onderofficier neemt Roger elke week deel aan manoeuvers in Schotland. Elke oefening begint met een nachtsprong. de Belgen worden operationeel en vanaf juli 1944 ingezet bij verscheidene operaties boven bezet Frankrijk. Vanaf 16 augustus 1944 neemt de eenheid deel aan de bevrijding van België. Sergeant Roger De Neef wordt ingezet bij de operatie onder de codenaam NOAH II . Kapitein Blondeel zal eveneens deelnemen en kiest Roger uit in zijn ploeg samen met 5 anderen: sgt. D'oultremont, sgt. Van Broekhuizen, kpl. Van Hazendonck en de sdt. Bernard en Gretry.
Op de vliegbasis van Fairford in Engeland stijgt op 28 augustus 1944 om 22.30 u. een Halifax-toetsel op met aan boord onze 7 bovengenoemde parachutisten, doel : een droppingzone in de Belgische Ardennen ten oosten van de weg Rienne - Vencimont, aan de rand van het bos Bois de Chêne.De ervaren Britse piloot , die met zijn bemanning reeds verscheidene nachtbombardementen op Duitsland achter de rug heeft, loodst onze mannen veilig over de Noordzee en zet, eenmaal de kuststrook voorbij , koers richting Ardennen. De nacht is pikdonker, wat het verassingseffect ten goede zal komen.De piloot merkt vrij vlug de afgesproken lichtseinen op boven de aangeduide droppingzone en weet dat hij nu goed zit. Hij maakt een tweede overvlucht en op 29 augustus 1944, om 2.35 u komt de verlossende "Green on Go" voor Roger en de anderen. Als 2° van zeven, na zijn Kpt. , laat Sgt. De Neef zich met zijn materiaal door het sprongluik van de logge Halifax glijden. Hij maakt een uitstekende landing, wat niet kon gezegd worden van zijn makkers D'oultremont en Gretry: zij kwetsten zich bij de landing.
Onder de mannen van het ontvangstcomité bevond zich een zekere Portal. Deze man benaderde na enige tijd Roger en zei hem " ik ken u, vanwaar komt gij ?" " Vanuit Canada " antwoordde Roger met een ferm Vlaams accent. "Hmm , zei portal , dat geloof ik niet; Doet gij niet aan sport" , " Kent gij iets van wielrennen " vroeg Roger op zijn beurt, " Ja, dat is het zei Portal, jij bent één van die zesdaagse -renners, niet, ?" , " Juist, antwoordde Roger, maar daar gaan we het hier nu niet over hebben, we zijn hier voor andere zaken". Onze para's moesten de plaatselijke weerstanders verder begeleiden en opleiden . Begin september 1944 verblijft Roger te Comogne, in een kamp van het Geheim Leger, zone V, sektor5, groep B4 in het "Bois des Renards" tussen Focant en Lavaux-St-Anne, waar hij een gekwetste collega-parachutist en eveneens sportman ( bokser Urbain Deprez ) naar een veilige plaats diende te loodsen ter verdere verzorging.
In de nacht van 4 op 5 september 1944 haalt Sergeant De Neef met zijn squad en dat van Sergeant Ratinckx een huzarenstukje uit: omstreeks 23.00 u. leggen zij een hinderlaag op het kruispunt van de wegen van Gedinne en Wellin naar Patignies in het bos van Bièvre. 15' later loopt de vijand in de val en onze S.A.S-ers trekken zich nog geen tien minuten later terug met een verbluffend resultaat: 24 Duitsers gedood, 12 gewond, 1pantservoertuig en 1 vrachtwagen vernield en bovendien een vrachtwagen met 10 ton munitie opgeblazen . Deze aktie leverde Roger ontegensprekelijk heel wat erkenning op en werd hiervoor later persoonlijk onderscheiden door Koning Boudewijn.
Roger verbleef verder in de Ardennen tot half september en kweet zich verder van zijn opgedragen taken. Aangezien België eind september 1944 praktisch volledig bevrijd was, verliep de anwerving en selektie van nieuwe kandidaat-parachutisten vrij snel. Korpsoverste Kpt. Blondeel duidt hierbij Sgt. Roger de Neef, samen met de luitenanten Van Cauwelaert en Slosse en de Britse instructeur Sgt. Berti Woodin aan om vanaf eind september als instructeur te fungeren voor de tweede groep oorlogsvrijwilligers. De kazerne Twee Leeuwen in Tervuren wordt zijn nieuwe thuisbasis. Hij kan nu ook regelmatig, na meer dan vier jaar afwezigheid, zijn gezin en familie te Lokeren opzoeken.
De mannen die Roger onder zijn hoede had, worden nadien nog ingezet bij krijgsverrichtingen in de Ardennen, Nederland en Duitsland. Roger beleefde het krijgsgewoel vanaf oktober 1944 slechts op afstand omwille van zijn nieuwe taak als instructeur. Zo klopt dus ook de stelling niet die men steeds terugvindt in vele naslagwerken, nl. dat hij als parachutist in het Amerikaans leger deelnam aan de Slag om de Arrdennen: nonsens! Als Nazi-Duitsland op 8 mei 1945 kapituleert eindigen de krijgsverrichtingen in Europa. In de loop van 1945 worden de oudsten onder onze para's - waartoe Roger bijhoort - gedemobiliseerd en keren terug naar het burgerleven. Voor Roger betekent dit ( weliswaar na een kortstondige poging tot wederoptreden ) het einde van zijn wielerloopbaan. Na de oorlog is hij nog regelmatig te zien op bijeenkomsten en plechtigheden van zijn ex-strijdmakkers parachutisten; Begin 1999 werd Roger enkele weken opgenomen in een hospitaal te Lokeren wegens een hartaanval. Tijdens zijn verblijf aldaar had hij zijn zoon Kilian laten weten nog eens graag " de kolonel" te willen ontmoeten gezien dit reeds enkele jaren geleden was. Van in Canada in 1941 tot in de Ardennen 1944 hadden zij immers samen alle - diepe watertjes - doorzwommen om hun doel te bereiken. Het voorstel werd ingewilligd en Kol. Blondeel bracht Roger nog een bezoek in de zomer van 1999.Bij zijn aankomst barstte Roger in tranen uit, om vervolgens de oorlogsherinneringen op te halen. Het was de laatste keer dat ze elkaar zagen... Kolonel Blondeel , stichter en eerste bevelhebber van de Belgische Parachutisteneenheid, overleed in een ziekenhuis te Brussel op 23 mei 2000 op 94-jarige leeftijd. Roger De Neef, op dat moment de oudste overlevende Belgische parachutistenveteraan uit WO II, deed zijn laatste sprong op 25 oktober 2001 op 96-jarige leeftijd. Als wielerliefhebber-verzamelaar en zelf oudgediende van het 1° Bn. Para te Diest ( 11° Cie, 1° pl, 1976-77) vond ik het mijn plicht om deze episode uit het leven Roger De Neef te belichten.
Opmerking